Բլից հարցազրույցը վարում է Վովա Արզումանյանը:
Այսօրվա զրուցակիցս Արցախի Հանրապետության կրթության, գիտության և մշակույթի նախարար Լուսինե Ղարախանյանն է:

-Պատկերացում,որը միշտ Ձեզ ուղեկցում է…

-Աստծո հետ հանդիպում։

-Տիկին նախարար,կյանքի աստիճանի առաջին քայլը ...

-Ինձ համար բուհ ընդունվելն էր։ 

-Սեփական անձը պետք է...

-Ստորադասել անանձնականին և անձապաստան չլինել։ 

-Ձեր մեջ ի՞նչ երևույթ է բնակվում, որ կուզեք չլինի…

-Երևի խղճի սուպեր էգոյի զգացողությունը,որը երբեմն անցնում է սահմանը և վնասում է ինձ, ինձ դեմ է աշխատում ՝ խղճի խայթը, խղճի մեխանիզմը։

-Հանդիպումներ անցյալից…

-Անցյալից ամենահետաքրքիր պատկերը գյուղական գրադարան այցելություններս են, որ տպավորված են իմ մեջ։

-Ապրելու համար ուժ է հարկավոր , կյանքը գնահատելու  համար...

-Երևի իմաստություն։

-Ապրելու  բանաձևը...

-Ծառայել ժողովրդին և Աստծուն։

-Ձեր մեջ ուրիշ Լուսինե Ղարախանյան կա՞…

-Երևի՝ ոչ։

-Ուրիշ ի՞նչ մասնագետ եք երազել դառնալ…

-Երազում էի դառնալ ռուսաց լեզվի և գրականության ուսուցչուհի։

-Ինչո՞ւ ...

-Որովհետև ուզում էի սերունդներին մատուցել Լերմոնտով, Տուրգենև,Պուշկին, պատմել տարբեր հայտնի պատմվածքներ, բանաստեղծություններ արտասանել..այսպես...

- Դուք ներում եք, եթե ...

-Եթե համոզվում եմ, որ դա արդյունք է տալու:

- Երեք  «ինչո՞ւ» Ձեր կողմից…

-Ինչո՞ւ մենք միայն ճգնաժամային և կրետիկական պահերին ենք մոբիլիզացվում և միավորվում՝  որպես ազգ: Ինչո՞ւ նախանձը կա մեր ազգային հոգեկերտվածքում, չե՛մ ուզում լինի: Ինչո՞ւ մենք նաև հեթանոսություն ունեցանք, չնայած արվեստ և մշակույթ է, բայց ես չէի ցանկանա , որ հեթանոսության էտապ լիներ:

-Կյանքում ամենաբարդ ընտրությունը…

-Հոգեբանության մեջ այսպիսի տեսակետ կա՝ մոտեցում-մոտեցում, հեռացում-հեռացում,կոմֆլիկտ,այսինքն , երբ ընտրություն պետք է կատարել չարյաց փոքրագույնի միջև:

-Ի՞նչ եք կորցրել,որ ափսոսում եք…

-Հորս եմ կորցրել...

- Անհանրին բան կա՞...

-Ոչ:

-Երկնքում ո՞ր գույները կցանկանայիք տեսնել, որ հիմա չկա…

-Բոլոր գույները կան երկնքում: Արարչի ստեղծած ամեն ինչն անթերի է:

-Անծանոթի աչքերում ի՞նչ կցանկանայիք տեսնել…

-Միայն բարություն:

-Ո՞րն եք համարում կարևոր մեկ րոպե...

-Ապաշխարել Աստծո մոտ գնալուց առաջ:

- Ի՞նչ եք ուզում տեսնել հայելու մեջ...

-Սակավապետություն և աստվածահաճո վարք:

- Ձեր սկզբունքը ...

-Ապրել աստվածահաճո կյանքով:

- Այս ժամանակահատվածը խիստ ճնշող է , թե՞ կաղապարված մտքերն են մեզ ճնշում...

-Ժամանակը չի կարող ճնշել, պետք է մենք  իշխենք ժամանակի վրա: Միմիայն կաղապարված մտքերն են ճնշում:

-Կյանքը դեպի  մեզ ձգելու համար ի՞նչ է անհրաժեշտ։

-Ծառայել Աստծուն:

-Գիտակցե՞լ սեփական սխալը , թե՞ առաջ շարժվել...

-Գիտակցել, ընդունել, շտկել, զբաղվել ինքնաքննադատությամբ: Այն մարդիկ չեն ընդունում քննադատությունը, ովքեր հոգեբանորեն առողջ չեն:

-Ու՞մ եք շնորհակալ...

-Շնորհակալ եմ Աստծուն, ինձ դասավանդած բոլոր ուսուցիչներին և գիտական ղեկավարիս:

-Ճիշտ որոշում կայացնելու համար...

-Անհրաժեշտ է գործի դնել բարոյականության և խղճի սկզբունքը, դավանանքը պետք է խոսի:

- Երազա՞նք , թե՞ երազանքներ...

-Երազանքներ:

-Ինչո՞ւ...

-Որովհետև դրանք շատ են:

-Եթե երեք ձեռք ունենայիք, այն երրորդով ի՞նչ կանեիք…

-Երևի երկու ձեռքերի չհերիքող  այն գործերը , որոնք անում են հենց երկու ձեռքերը:

-Եվ որպես վերջաբան...

-Սիրում եմ Արցախ աշխարհը: Ուզում եմ, որ այն բարգավաճի:

 

 

" />
logo

Blog single photo

ՀՅՈՒՐԱՍՐԱՀՈՒՄ ԱՆԿԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆ Է / Լուսինե Ղարախանյան

 

Բլից հարցազրույցը վարում է Վովա Արզումանյանը:
Այսօրվա զրուցակիցս Արցախի Հանրապետության կրթության, գիտության և մշակույթի նախարար Լուսինե Ղարախանյանն է:

-Պատկերացում,որը միշտ Ձեզ ուղեկցում է…

-Աստծո հետ հանդիպում։

-Տիկին նախարար,կյանքի աստիճանի առաջին քայլը ...

-Ինձ համար բուհ ընդունվելն էր։ 

-Սեփական անձը պետք է...

-Ստորադասել անանձնականին և անձապաստան չլինել։ 

-Ձեր մեջ ի՞նչ երևույթ է բնակվում, որ կուզեք չլինի…

-Երևի խղճի սուպեր էգոյի զգացողությունը,որը երբեմն անցնում է սահմանը և վնասում է ինձ, ինձ դեմ է աշխատում ՝ խղճի խայթը, խղճի մեխանիզմը։

-Հանդիպումներ անցյալից…

-Անցյալից ամենահետաքրքիր պատկերը գյուղական գրադարան այցելություններս են, որ տպավորված են իմ մեջ։

-Ապրելու համար ուժ է հարկավոր , կյանքը գնահատելու  համար...

-Երևի իմաստություն։

-Ապրելու  բանաձևը...

-Ծառայել ժողովրդին և Աստծուն։

-Ձեր մեջ ուրիշ Լուսինե Ղարախանյան կա՞…

-Երևի՝ ոչ։

-Ուրիշ ի՞նչ մասնագետ եք երազել դառնալ…

-Երազում էի դառնալ ռուսաց լեզվի և գրականության ուսուցչուհի։

-Ինչո՞ւ ...

-Որովհետև ուզում էի սերունդներին մատուցել Լերմոնտով, Տուրգենև,Պուշկին, պատմել տարբեր հայտնի պատմվածքներ, բանաստեղծություններ արտասանել..այսպես...

- Դուք ներում եք, եթե ...

-Եթե համոզվում եմ, որ դա արդյունք է տալու:

- Երեք  «ինչո՞ւ» Ձեր կողմից…

-Ինչո՞ւ մենք միայն ճգնաժամային և կրետիկական պահերին ենք մոբիլիզացվում և միավորվում՝  որպես ազգ: Ինչո՞ւ նախանձը կա մեր ազգային հոգեկերտվածքում, չե՛մ ուզում լինի: Ինչո՞ւ մենք նաև հեթանոսություն ունեցանք, չնայած արվեստ և մշակույթ է, բայց ես չէի ցանկանա , որ հեթանոսության էտապ լիներ:

-Կյանքում ամենաբարդ ընտրությունը…

-Հոգեբանության մեջ այսպիսի տեսակետ կա՝ մոտեցում-մոտեցում, հեռացում-հեռացում,կոմֆլիկտ,այսինքն , երբ ընտրություն պետք է կատարել չարյաց փոքրագույնի միջև:

-Ի՞նչ եք կորցրել,որ ափսոսում եք…

-Հորս եմ կորցրել...

- Անհանրին բան կա՞...

-Ոչ:

-Երկնքում ո՞ր գույները կցանկանայիք տեսնել, որ հիմա չկա…

-Բոլոր գույները կան երկնքում: Արարչի ստեղծած ամեն ինչն անթերի է:

-Անծանոթի աչքերում ի՞նչ կցանկանայիք տեսնել…

-Միայն բարություն:

-Ո՞րն եք համարում կարևոր մեկ րոպե...

-Ապաշխարել Աստծո մոտ գնալուց առաջ:

- Ի՞նչ եք ուզում տեսնել հայելու մեջ...

-Սակավապետություն և աստվածահաճո վարք:

- Ձեր սկզբունքը ...

-Ապրել աստվածահաճո կյանքով:

- Այս ժամանակահատվածը խիստ ճնշող է , թե՞ կաղապարված մտքերն են մեզ ճնշում...

-Ժամանակը չի կարող ճնշել, պետք է մենք  իշխենք ժամանակի վրա: Միմիայն կաղապարված մտքերն են ճնշում:

-Կյանքը դեպի  մեզ ձգելու համար ի՞նչ է անհրաժեշտ։

-Ծառայել Աստծուն:

-Գիտակցե՞լ սեփական սխալը , թե՞ առաջ շարժվել...

-Գիտակցել, ընդունել, շտկել, զբաղվել ինքնաքննադատությամբ: Այն մարդիկ չեն ընդունում քննադատությունը, ովքեր հոգեբանորեն առողջ չեն:

-Ու՞մ եք շնորհակալ...

-Շնորհակալ եմ Աստծուն, ինձ դասավանդած բոլոր ուսուցիչներին և գիտական ղեկավարիս:

-Ճիշտ որոշում կայացնելու համար...

-Անհրաժեշտ է գործի դնել բարոյականության և խղճի սկզբունքը, դավանանքը պետք է խոսի:

- Երազա՞նք , թե՞ երազանքներ...

-Երազանքներ:

-Ինչո՞ւ...

-Որովհետև դրանք շատ են:

-Եթե երեք ձեռք ունենայիք, այն երրորդով ի՞նչ կանեիք…

-Երևի երկու ձեռքերի չհերիքող  այն գործերը , որոնք անում են հենց երկու ձեռքերը:

-Եվ որպես վերջաբան...

-Սիրում եմ Արցախ աշխարհը: Ուզում եմ, որ այն բարգավաճի:

 

 

Պոպուլյար

Հատուկ

Top